Pasta carbonara zonder room

De originele versie van de carbonara hoort met penne, maar overal waar ik deze pasta eet wordt 'ie geserveerd met tagliatelle of spaghetti. Misschien dat het daarom is dat ik hem zelf ook altijd met tagliatelle maak. Overigens wordt in heel veel carbonara-sauzen een overdaad aan room gebruikt, waardoor het een zwaar en machtig recept wordt. Er hoort helemaal geen room in! Dat neemt niet weg dat je, als je dit recept volgt, toch een smeuige, romige saus krijgt, die aan de pasta blijft hangen. En eerlijk is eerlijk, het is ook best wel een rijke machtige saus, ookal gebruik je geen room. Dat komt, denk ik, omdat de eigelen voor een rijke smaak zorgen. De overgebleven eiwitten gebruik je trouwens meteen om meringues van te maken of zoek een een recept op voor pavlova en serveer deze met slagroom en (gebakken) fruit uit het seizoen (mag ook best met gebakken appeltjes zijn).

Als je het ingrediëntenlijstje ziet, geloof je niet dat het eindresultaat zo spectaculair lekker gaat worden. Ik kan alleen maar zeggen: probeer het om het te weten! Dit gerecht leent zich ook om eens wat extra groenten bij te serveren. Mocht je nog groentenrecepten hebben liggen, die je altijd al eens wilde proberen, dan is nu de tijd om ze erbij te halen. Maar niets moet! Je kunt de pasta ook serveren met een makkelijke groene salade met vinaigrettesaus of serveer er gebakken courgette overstrooid met geroosterd amandelschaafsel of gebakken gehalveerde tomaatjes met wat oregano. Serveer je het gerecht aan meerdere mensen, overweeg dan om een stuk of 3 groenten te serveren. Of maak het lekker voor jezelf klaar als je laat thuis bent of eens alleen moet eten.

Pasta carbonara

voor 4 personen

- 400 gr gedroogde pasta (tagliatelle, maar mag ook penne of spaghetti zijn)
- 250 gr spek of pancetta (in blokjes)
- 4 eierdooiers
- 250 ml kookvocht van de pasta
- 100 gr Parmezaanse kaas, geraspt (of gebruik Grana Pardano of kies juist eens pecorrino)

Kook de pasta in ruim gezouten water (zie tevens de tip hieronder). Bak ondertussen de spek uit in een koeken pan. Vergeet niet tijdens het koken van de pasta een flinke beker van het kookvocht uit de pan te scheppen (als de pasta al even kookt). Giet de pasta af als deze gaar is (gebruik een vergiet) en zet de pan waarin je hem gekookt heb weer terug op het fornuis, maar laat het vuur uit. Gooi de pasta bij de spekjes en schep goed door. Doe dan de pasta met spekjes en al in de grote pan waarin deze gekookt was. Kieper de eidooiers erbij en roer goed door. Voeg nu de parmezaan toe en giet steeds scheutjes van het kookvocht toe en blijf roeren totdat je tevreden bent. Het moet een smeuig geheel worden, waarbij de pasta bedekt wordt met een laagje van de saus. Proef en voeg daar waar nodig nog een beetje zout en peper toe. Serveer evt met nog wat extra geraspte kaas.

TIP! Gebruik voor de pasta de grootste pan die je kunt vinden. En pasta wordt gemaakt, zoals het land waar het vandaan komt --> water waarin pasta wordt gekookt moet altijd vurig koken en zo zout zijn als de Middellandse Zee!

TIP! Wil je de eiwitten gaan gebruiken voor bijvoorbeeld meringues en ben je niet zo'n held in het splitsen van de eieren? Gebruik 3 schaaltjes. Een schaaltje om het ei op te breken en het eiwit in op te vangen, één schaaltje voor de eigelen en 1 bakje om de eiwitten in te verzamelen. Breek steeds een ei op het eerste bakje, vang het eiwit op en gooi de eidooier in het daarvoor bestemde schaaltje. Check nu eerst of het eiwit helemaal vrij is van eigeel. Is dit het geval, giet het dan over in het derde schaaltjes en herhaal het proces met de andere eieren. Zit er wel eidooier in, ookal is het maar een spoortje, gooi het eiwit dan weg! Daar kun je echt niks mee mee.

TIP! Geen tijd of zin om de eiwitten direct te verwerken. Ze laten zich perfect invriezen. Schrijf op het diepvrieszakje wel hoeveel eiwitten erin zitten, dat maakt het straks weer makkelijker om ze tot bijvoorbeeld schuimpjes (meringues) te maken.

TIP! Tel een eierdooier per persoon! Gedroogde pasta wordt ongeveer in hoeveelheid verdubbeld wanneer je het kookt. Gebruik altijd ongeveer 100 gr per persoon (uiteindelijk dus 200 gr pp).

TIP! Bijna niets viezers dan een tot snot gekookte pasta, die helemaal kleverig is geworden. Maar 'al dente' is een ruim begrip tegenwoordig. Echt viezer dan snotterige pasta, is die vieze ongare pasta die voelt als krijt tussen je tanden. Vertrouw de kooktijd op de verpakking nooit en ik ben ook geen fan van spaghetti die aan het plafond blijft plakken om te kijken of 'ie al gaar is. Lepel er zo af en toe een sliertje of stukje uit en proef!